برای خیلی از ما, روبرو شدن با استرس قبل از امتحان از خود درس خواندن برای امتحان سخت تر و زجرآورتر است. در این پست, مقاله ای را بررسی میکنیم که راه حل خیلی خوبی برای این مشکل ارایه کرده است.

جراردو رامیرز و سیان بیلاک در مقاله ای که در سال ۲۰۱۰ منتشر کردند مدعای اصلی روش “نوشتار درمانی” به صورت تجربی آزمایش کردند: نوشتار درمانی به ما میگوید نوشتن در مورد احساسات و عواطف (expressive writing) و به بیان دقیقتر نوشتن در مورد استرس , به ما کمک میکند با با عامل استرس زا روبرو شویم. درقالب ۴ آزمایش , رامیرز و بیلاک تست کردند که آیا نوشتن احساسی میتواند استرس دانش آموزان را کم کند و نمره هایشان را بهتر کند؟

اما منظور از “نوشتن احساسی“ چیست ؟ نوشتن احساسی یعنی نوشتن در مورد احساسات وعواطف, بدون توجه به دستور زبان, دیکته و علامتگذاری و از آن مهم تر, با علم به اینکه این نوشته برای کس دیگری نوشته نشده و لزوما قرار نیست کسی آن را بخواند.

در آزمایش اصلی, رامیرز و بیلاک تاثیر نوشتن احساسی بر عملکرد ۳ گروه دانش آموز را با هم مقایسه کردند (شکل ۱). قبل از هر مداخله ای , از هر ۳ گروه امتحان یکسانی در موضوع محاسبات مدولار گرفته شد تا مشخص شود توانایی پایه (baseline) هر ۳ گروه مشابه است. انتخاب موضوع محاسبات مدولار(شکل ۲) هم به این دلیل بود که این شاخه از محاسبات, گرچه خیلی سخت نیست, ولی برای همه جدید است و کمتر دانش آموزی در این مورد اطلاعات قبلی دارد.

قبل از امتحان دوم, رامیرز و بیلاک برای زیاد کردن استرس امتحان, چند ترفند روانی روی دانش آموزان پیاده کردند. اولا, گفته شد که امتحان دوم سخت است و شما تا به حال چنین امتحانی نداده اید. دوم, اگر قبول بشوید, جایزه بزرگی میگیرید. سوم, به هر دانش اموز گفته شد که شما به صورت رندوم با یک “هم تیمی” همگروه شده اید و هم تیمی شما الردی امتحان را داده و نمره خوبی گرفته. حالا اگر شما نمره ضعیفی بگیرید, زحمات هم تیمی شما هدر میرود. علاوه بر همه ی اینها, یک دوربین فیلمبرداری هم در محل امتحان گذاشته شده که از شما فیلم میگیرد و معلم شما این فیلم را بعدا بررسی خواهد کرد تا شما را ارزیابی کند. همه این ترفندها در افزایش استرس امتحان تاثیر قابل توجهی دارند.

نتیجه آزمایش (شکل ۳) نشان داد که اولا, ترفندهای روانی استفاده شده موثر بودند : در گروه کنترل (ننوشتن) و گروه پلاسبو (نوشتن در مورد موضوع بیربط), نمره امتحان دوم کاملا افت کرد. اما در گروه اصلی (نوشتن احساسی, شکل ۳) نمره ها نه تنها افت نکرده بود بلکه کمی بهتر هم شده بود.

بیلاک و رامیرز در این مقاله ۳ آزمایش دیگر را هم توصیف کرده اند که نشان میدهد این نتایج قابل تعمیم دادن به شرایط بیرون از آزمایشگاه هم هستند و نوشتن احساسی علاوه بر بهبود نمره ها, استرس را هم کم میکند.